عجایب ملتی دیدم در این شهر صفی طولانی چون صحرای محشر
شنیدستم که مرغ گردیده نایاب چنین آشفته گشته ملتی خواب
گران گشت گوشت وماکیان عزیزشد هر آنکس پا ندارد سینه خیز شد
در این گرمای گرم و کوله برپشت عرق آمد تمام جانشان شست
یکی دست در گریبان دگر شد زبان بگشاد و تا ته پرده در شد
تو گویی شهر را قحطانه آمد کمکهای بشر دوستانه آمد
به آفریقا اگر قحطی رواج شد به ریشه علف هم احتیاج شد
نکردند آبرو ریزی چنین زشت که این ملت به هم چسپیده چون خشت
تو خواهی که خری مرغ کزایی عجب دارم اگر در صف نزایی
ببینید که چه شد حال خروسان چو دیدند حال مرغ و نوعروسان
خروس از بیم جان و تیغ قصاب به بانگی بس رسا و چهچهی ناب
بگفتا من به آنکه می پرستم خروس نیستم ز اسلاف خر هستم
خلاصه این چنین است این حکایت مکن از نرخ اجناس تو شکایت
نظام اقتصاد چون گشت اصلاح کمی یونجه خوری گه گاهی هم کاه
مسافر