فولادهرمزگان

                                 فولادهرمزگان   

ماه خرداد بود و سال،هشتادوپنج        خورد  کلنگی  بر  زمین  از  بهر   گنج

موسم    گل   بود  و  میهن   گل ازار          انقلاب   و    بیست  و   هشتمین   بهار  

دست   به   دست هم بدادیم ما به مهر          با     توکل       بر       خداوند     سپهر 

آفریدیم           افتخار           دیگری          خاک   ما    رخشید   چون    نو  اختری

خورد  کلنگ  شرکت  فولاد   زمین          تا  نشیند   در  دل   خاک    این    نگین

شد  روان   از  هر طرف  پیر و جوان          تا  که  زر  سازند  از این  خاک   گران

ما    خلیج   فارس     را     اندر  کنار          ساخته ایم   با   دست   خود این  افتخار

کارفرمایی   در  این   کار را چه خوب         بود   با     فولاد  هرمزگان ، جنوب

ایریتک   بود   بانی   این  کاروکسب         در رکابش  پامیکو  ،  احداث ونصب

متین گستر  ،   فرایندطرح گستر      انرژی    گستر  و    فولاد   گستر

که   کار  کوره  کرد   احداث عمران         مثال       کار        پیغمبر        سلیمان

دگر پارس  نصب  و  نصب استراکچر         فضا بشکافت ، زمین  را داده  است جر

که    القاسی      ببست    اسکلت  آن         فدا   شد   چند  تن   از  مردان    ایشان

خدایا    رحمتی     کن   روحشان    را         که   دادند   بهر  ایران     جانشان    را

به    انبارش      بود   تجهیز  فرایند         متریالش       کند       تجهیز     یک بند

فراورش   بساخت    ریخته گری   را         که     پایان     داد   کار     زرگری   را

دگر   هم     بامداد زنده رود    است         چنین    کار ،  یک بنای   یاد بود   است

بخش  احیا    گشته   آماده   چه    زود          کار   آن     فولاد  پایا      کرده      بود

همی    بودند   بسی   درگیر   این   کار         که    این   صنعت   بگیرد    اینچنین بار

در   آن   دوران   مدیرش  بود   خیاط          به  حق  در  کار   خود   استاد   و خیاط  

بعد   او   هم  ،  آقاجانی    شد   مدیر          هم    خدوم  و   عالم   و   مردی    دبیر

مرد   میدان   است   و  او  والا    تبار          عالم      و    دانا    و    بسیار    برد بار

آن     دو   بهرامی   و رحیمی نجات           کار  را   بخشیده اند    نظم     و    ثبات

با    درایت     کار      می بردند     جلو           تا  که  محصول   گردد   امروزه     درو

شد      کریمی     از    برای    امنیت            ره     گشای   مجتمع      با      عافیت

او که  بس  دانا  و هم  با حشمت  است            بر صغیر و  بر  کبیر  او  رحمت   است  

بابایی    مرد   خوش   اخلاق  و نجیب             اهل کار و کوشش  است او بس عجیب

چون   که   او  مسـول   سیالات   گشت             هر کسی  که  مدعی  بود   مات  گشت

فتحی    کار    کوره    را   کرده   تیار            هاشمی     آورد    آب     تا   پای   کار

کرد    توکل     برق    را   اندر    مدار            بوعطیو     ریخته گری   را     برقرار

زیدآبادی  اگر  مسؤل   بر آهک   شده           نام   او   بر   کار   نیکی    حک     شده

آقا بزرگی   سوی   احیا   گشته  است          خاک    مرده    باز    احیا   گشته   است  

ز  باران پوی   بیاموز   کار و   دانش          کند  هر  کاری    را    وقت  و     زمانش

آنکه    مسـؤل    روابط     بود    هم  او          نام    او  معصومی  است ،  خلقش نکو    

با     همه       بذل      محبت      می کند          دم بدم     میهمان       دعوت       می کند

دارد     او      ابراهیمی     اندر    کنار          حل     مشکل    می کند    در    گیر و دار

آنکه    دارد    سابقه   از   عهد      بوق           نام   حمید   و  شهرتش  باشد   وثوق

بود    اداری   را   مدیری   چون  صبور         کار    او     پیگیری     و      نظم    امور

بعد    او    شخصی    به    غایت  مهربان          شد     اداری   را    مدیر ،  شاه جهان

موجب    آسایش     است     و     پرتلاش          نام      او  ایمانی      و     آماده   باش

این    همه     محصول   کارکارگر  است          زحمت  او   حرف    اول    ،    آخراست

با   تشکر    از    همه   ،  برنا    و    پیر         نامها     یک یک        نگویم        ناگزیر

خیل    دوستان    بس    زیاد  است  و کثیر        گر     نویسم   می شود     هنگامه     دیر

عاقبت       دی     ماه   سیصد  و  نود        شد      فزون   خوشحالی     ملت      زحد

شرکت       فولاد        گردید          افتتاح         می درخشد  در     میان      شب    چو ماه

دیو    بی کاری   به   خود    پیچید   ز  درد          پشت او  بر   خاک   ایران    بوسه   کرد

با           حمایت های           سمیعی  نژاد          کارها   پیش    می رود     همپای      باد

دکتر      ما    لایق    است     و     کاردان           شاهدی   دارم    چو     فولاد     اصفهان

این   یکی  است  از   صدهزاران     افتخار         افتخار             دولت             خدمتگزار

آفرین       بر      همت      تو   ای   جوان         سرفراز     کردی     تو  ایران    در  جهان

گر     به    تقوا  ،  علم  و  صنعت   برسی         تو    به    اوج    عز  و   رفعت    می رسی

تا     جوانی     قدر    خود    را   تو   بدان          چونکه        فرمود        مولای      متقیان

آنکه     قدر   خود    ندانست    در    جهان          عاقبت       هلاک        بگردد      بی گمان 

ای       جوانان          برومند           وطن          گوش      دارید      اینچنین  زرین     سخن

این       سخن      فرموده      پیغمبر  است          رحمت      و      للعالمین  و    رهبر  است

گر     که     علم    اندر    ثریا    جا  گرفت          قوم        ایرانی        بدانجا     پا     گرفت

محمد      نام    من  ،   شهرت   حق دوست          سخن   از    مغز   می گویم  نه   از پوست

ضعف اقتصادی

هرکسی درعهد  خود تز می دهد در  اقتصاد

لیک   در  عهد  دگر   بازار او  گردد  کساد

چون گذشت تاریخ مصرف ازیکی رای ونظر

گر  نیابی  چاره ای  نو  ملک  تو گیرد  فساد

گر حکومت  داری  و شاهی  و سلطانی بدان

اقتصاد گر که  بلنگد  می دهد  ملکت  به  باد

قرنها   گر که  بگردانی  شکمها  را  تو  سیر

لقمه ای  گر که  کم  آید می برند ماضی  زیاد

اقتصاد  چون در زوال  شد و ندیدی  چاره ای

تاج  شاهی  را  گزار  و  تو گریز ازهفت بلاد

                                      مسافر

پندسعدی

مگردان غریب ازدرت بی نصیب          مبادا که  گردی  به  درهاغریب

بزرگی  رساند  به  محتاج   خیر          که ترسد که محتاج گرددبه غیر

...................................................................................

درون    فرومایگان   شاد  کن          ز روز    فروماندگی     یاد کن

نخواهنده ای    بر در  دیگران          به شکرانه، خواهنده ازدرمران

.................................................................................

به  پوشیدن ستردرویش کوش          که  ستر خدایت بود پرده پوش

                                                                 سعدی (رح)

صف مرغ

عجایب   ملتی  دیدم   در این   شهر           صفی  طولانی  چون صحرای محشر

شنیدستم   که  مرغ   گردیده   نایاب           چنین   آشفته   گشته  ملتی    خواب

گران گشت گوشت وماکیان عزیزشد          هر  آنکس   پا  ندارد   سینه  خیز شد

در این  گرمای  گرم و کوله برپشت           عرق   آمد   تمام     جانشان    شست

یکی   دست   در  گریبان   دگر  شد           زبان   بگشاد  و  تا ته   پرده در  شد

تو  گویی   شهر  را   قحطانه    آمد           کمکهای     بشر      دوستانه      آمد

به   آفریقا  اگر  قحطی   رواج   شد           به   ریشه   علف   هم   احتیاج    شد

نکردند  آبرو  ریزی    چنین   زشت           که این ملت به هم چسپیده چون خشت

تو خواهی  که  خری   مرغ   کزایی           عجب    دارم    اگر   در  صف   نزایی

ببینید  که  چه   شد  حال   خروسان           چو   دیدند حال   مرغ   و  نوعروسان

خروس   از بیم  جان  و تیغ   قصاب           به   بانگی   بس رسا  و چهچهی  ناب

بگفتا    من   به    آنکه    می پرستم           خروس   نیستم  ز اسلاف   خر  هستم

خلاصه  این چنین  است  این حکایت           مکن   از  نرخ    اجناس    تو شکایت

نظام   اقتصاد  چون   گشت   اصلاح          کمی   یونجه   خوری  گه گاهی هم کاه

                                                                                  مسافر

آشوب اقتصادی

              آشوب اقتصادی                                 

اقتصادگه بردلاراست وگهی بردرهم است                      

  گه با وفق مراد است وگهی هم درهم است

اندراین قرن اقتصاد این جهانی شد خراب       

               نه سیاست نه کیاست نه ریاضت داد جواب

طوق گردن  شد  گرانی  بر سر هر ملتی              

          کس   نداند   از برایش  نه  دلیل  و  علتی

می کند بیداد  بیکاری  به  هر شهرودیار               

        گشته حیران دربلاد و ملک خود هرشهریار

وعده ها ونقشه های حاکمان  نقش برآب                

       کل عالم در خروش آمد ازین  وضع  خراب

آمدند برخی  زملتها  ازین  وضع درستوه                   

    بربکندند  بیخ  دولتها، اگر بودند  چو کوه

ملتی  صبر و قناعت پیشه کرد ازبیم جان                     

  ملتی هم پیشه کرد  خانه نشینی چون زنان

ملتی  هیهات من الظله  را  سرلوحه کرد                  

     دردخود باکس نگفت و با خدایش نوحه کرد

الغرض  کار نظام  پول  و سرمایه   تمام  

        می شود  دنیا  برای  قوم  محرومان به کام  

                                                      مسافر