آن شنیدستی که اندرلای کوه
شهری باشد فی المثل کشتی نوح
پر تنوع باشد از صنع خدای
هم زکوه و دره و دشت وسرای
هم زسرسبزی و رودخانه و آب
مردمی نیکو و خرماهای ناب
برکه دارد،چشمه هایش هست زلال
هم وحوشش زیبا وخوش خط وخال
من عجب دارم زساختمان رَخ
سینه ای دارد ستبر و به چه رُخ
کرد گزین این شهر را رب جلیل
مرد مانش دوست داران خلیل
رویدر است که شهره استان بود
مهر آن هم در دل و در جان بود مسافر
بسمه تعالی
26/12/89
مرگ سبز
هنگامی که تیغه طلایی آفتاب برپر هوخشومی تابید وانگارپیکانهای زرین ازچله زمین به سوی آسمان نشانه رفته بود تا شکایت نامه ای ازخلیفه زمینیان رابه پادشاه عادل درسرزمین افلاکیان برساند,من آهسته وآرام ازکوچه های شهرم می گذشتم تاخودرابه نخلستانهای سرسبزوباصفا برسانم وباتماشای سرسبزی وطراوت ,غبارخستگی وغم دنیای پرمشغله را ازجان ودل بزدایم وبه یاددوران کودکی وبادوباران باترانه .....می پریدم ازسرجوجانی تازه دروجودم دمیده شود,اما انگار کوچه ها ودیوارها وآجروسنگ وسیمان تمامی نداشت, ناگهان ازپشت آخرین دیوارها صدای ناله حزن انگیزی مرا به خود آوردوانگار یک نفر از عطش می سوخت و مکرر فریاد می زد آب آب ... و بعد صدای قهقه هایی خشن و بی رحم در فضا می پیچید و مانع از رسیدن فریاد تظلم خواهی آن مظلومان بی نوا به گوش رهگذران می شد و یا رهگذران آنقدر سنگدل بودند که وانمود می نمودند که صدایی نمی شنوند, بله این فریاد , صدای ناله نخلهای هو خشو و نرمو (دو نخلستان در رویدر) بود که به جرم کمبود زمین و قانون عدم تبدیل زمین کشاورزی به مسکونی , ابتدا باید از تشنگی به طرز زجرآوری به قتل می رسیدندوبعد تن بی جانشان در آتش طمع بعضی و عدم عاقبت اندیشی بعضی دیگر می سوخت و صدای قهقه آجر و سنگ و سیمان روز به روز بیشتر و بلندتر می شد.
این تازه اول ماجراست,بیچاره نخلهای اطراف تم برکه که مسرورند و شادمان از این همه جمعیتی که هر روز از میان ایشان می گذرند و بر بلندای تم برکه با نظاره سرسبزی و طراوت,لذت زندگی را تجربه می کنند غافل از اینکه به زودی ظرفیت تم برکه و مزه گسه دان (دو شهرک در دست احداث) به پایان خواهد رسیدو همین آدمها برای ساختمان سازی به سوی آنها هجوم خواهند آورد و دیگر هیچ قانونی جلودار آنها نخواهد بود و همانند همنوعان خود در شوادان از تشنگی زجر کش خواهند شد و نفر به نفر تن بی جانشان به خاک خواهد افتاد. این اتفاق درحالی می افتد که در دو کیلو متری رویدر زمینی بایر و وسیع به نام مزه وجود دارد و تشنه آبادی است. اکنون که بر بلندای تم برکه ایستاده ام ومشغول تماشای رقص درختان همراه با ترنم نسیم بهاری و چهچه بلبلان هستم با خود می اندیشم نخلهایی که امروز رقص کنان به روی ما لبخند می زنند و نوید بخش حیات و زندگی هستند سی سال دیگر باید به عزایشان بنشینیم و این یعنی:
مرگ سبز یک نسل
دلم خواهد که رویدرراببینم رخ رخ را به چشم سرببینم
برای دیدن یک سیرشهرم کنار یار و بش پرنشینم قلم تیز
دلم خواهدکه رویدرراببینم رخ رخ رابه چشم سرببینم
برای دیدن یک سیر شهرم کنار یار و بش پر نشینم
رخ:کوهی سنگی که به صورت دیواری درامتدادشهررویدرقرارگرفته است
بش پر:لبه تپه قلم تیز