پندسعدی

مگردان غریب ازدرت بی نصیب          مبادا که  گردی  به  درهاغریب

بزرگی  رساند  به  محتاج   خیر          که ترسد که محتاج گرددبه غیر

...................................................................................

درون    فرومایگان   شاد  کن          ز روز    فروماندگی     یاد کن

نخواهنده ای    بر در  دیگران          به شکرانه، خواهنده ازدرمران

.................................................................................

به  پوشیدن ستردرویش کوش          که  ستر خدایت بود پرده پوش

                                                                 سعدی (رح)

پندسعدی

مصاحبت باخردمند گنج است ومعاشرت باجاهل رنج .

................................................................................

توهم طفل راهی به سعی ای فقیر          برو   دامن    راه    دانا    بگیر

مکن  با فرومایه   مردم   نشست          چوکردی زهیبت،فروشوی دست

راززندگی

خودرامیازار، به کسانی که ازلحاظ تندرستی ،دانش ودرآمد،پایین ترازتوهستندنظری بینداز،تابه آنچه خداوندبه توعطا نموده است،راضی باشی.

درانتظاربحران مباش ،زندگی رادرکمال صداقت ادامه بده، هرکس باپروردگارش صادق باشد، خداوند پریشانی خاطر راازاودور می کند.

درهنگام بحران، میان آنچه ازدست داده ای وآنچه باقی مانده است مقایسه کن، خواهی دیدآنچه نزدتوباقی است به مراتب بیشتروبهترازآن چیزی است که ازدست داده ای.

هرچه بلابزرگ، بی عدالتی شدیدودشمنان زیادباشند،درنهایت سررشته اموردردستان قدرتمندپروردگار آسمانها وزمین است.

پندنامه

برای انسان کم ظرفیت اولین موفقیت آغازگستاخی است.

انسان نادان چون چیزی نداردبرای ترفیع خودازتخریب دیگران استفاده می کند.

بالاترین حماقت پرداختن به دنیا به قیمت رهاکردن آخرت است.

روی آوردن مردم به تو، تورادچارشگفتی نسازد، آنان همانندروزگارمی چرخندوتوراتازمانی می خواهندکه به مراد خود برسند.