اخلاق اجتماعی

                          من و تو و جامعه

تو  پرسیدی   ز    بهزیستی           مسالمت     و    همزیستی

بگویم    با   تو   ای   عاقل          ز  همنوعان   مشو     غافل

مخواه  بر  کس   روا  باشد          هر   آنچه     نا روا     باشد

حقوق   هر   کسی   محفوظ          چه  افلیج  و  چه  باشد قوز

چه   دارا    یا    ندار   باشد          چه خوشحال یا که زار باشد

چه  در  رنج   یا  رفاه  باشد          گدایی    یا   که   شاه  باشد

مساوات    است    میان   ما          سفید  و  سرخ  و  زرد،سیا

اگر هر کس  به  کار  خویش          به  هر  آیین  و دین و کیش

شود    پابند     یک    قانون          نریزد   قطره ای   از  خون

به نا حق بر زمین ای دوست          چنین  دنیا  چقدر   نیکوست

ز  من   پرسیدی   با   خنده          ز   خلق   و    خوی   راننده

ز      فرهنگ       ترافیکی          بگویم        پاسخِ       نیکی                                         

تو    ای    راننده     قربانت          نگه دار   گاز   و    فرمانت

به  خونسردی   بران    آرام          مبادا   که   شوی   تو   خام

ز  قانون   در   گریز   باشی          چو ماهی چُستُ  و لیز باشی

تو    پرسیدی     ز     جامعه          ز    اخلاق    و    مسامحه

اگر  خواهی    نبازی    رنگ          بشو   با   جامعه   هم رنگ

تو   را   گر    هست آپارتمان          محل   زیستن   و    امکان

مبادا         که        بیازاری          چه در خواب  و چه  بیداری

دگر       همسایگان      خود          به  دست  یا  که  زبان  خود

                                                                                                                              2   

تو   بردار      گام      آهسته          سخن    آرام    کن     قصه

زباله     را     نریز   هر  جا          توقف    تو    مکن     بیجا

به  پارکینگ چون که می آیی          مکن  تو  پارک به هر جایی

دگر    پرسیدی    از   قانون          به  بعضی ها  شده   طاعون

تو    می دانی     چه  نالانی؟        چو    از   قانون     گریزانی

اگر هر کس چو حال خویش          به کسب  و کار و مال خویش

نگه  دارد   حدود    خویش          نگیرد     آتشی     در   ریش

ولیک چون  تخم مرغ بردی          تو  امروز  این  شتر خوردی

بیا   و   ترک   عادت    کن          خدا  را  خوب   عبادت   کن

چو  آمد   وسوسه    سویت          مجسم   کن    جلو     رویت

که   می بیند    تو  را    الله          چو خورشید  و چو  نور ماه

چنین  شاید  که    شرم  آید          دلت   از    خوف    نرم   آید

دگر     گویم    ز    بیکاری           فراغتی    که     تو    داری

بدان  قدرش  که    می بازی          خطرناک   تو   مکن    بازی

اگر   در   فکر   خود  باشی          نگیری    دوستِ  بد ،  ناشی

کنی مشغول  تو  خویشتن را          چو  بوعلی   ،    انیشتن  را

دگر  پرسیدی   تو   از   زن          چنین   پاسخ   شنو   از  من

اگر  خواهی   تو   عزت را          نکو   فرزند   و    نعمت    را

نگر    به     فاطمه   زهرا          چگونه    زیسته    در     دنیا

که   تا   امروز  و   تا فردا          شده    الگوی     بی     همتا

ز  کارِ   خانه   دست ، پینه          میان      خلق          تمننینه

به   شوهرداری    بی مانند          ز هر  که   پرسی    می دانند 

میان   کار  و   زار و جنگ          پرستاری    نهاد      فرهنگ

                                                                                                                                3

ببین    که    کرده    تربیت          چه      فرزندان     با   هیبت

به   هر   اخلاق     نیکویی          پیامبر    بینی     تو     گویی

دگر    پرسی   ز  همکاری          ز     فرهنگ          نگهداری

اگر هر کس به سهم خویش         توانایی    و    فهم      خویش

دین     خود     ادا    سازد          ز خاک   خود    طلا     سازد

چو   یک   وجدان   بیداری          زند  دست  بهر  یک    کاری

رود       کیفیت         کالا          ز   استاندارد      خود     بالا

اگر هر کس  به کار خویش          نماید   وقت  خود   را   بیش

شود    تولید   ما    افزون          فرستیم      باقیش      بیرون

اگر  هر  کس   نماید   فکر          بیابد      ایده های         بِکر

عمل    بنماید  او  بر حرف          بگیرد     آب   را   از   برف

شود    آباد    این     میهن          ز   فکر   و   کارِ  تو  و  من

مسافر   هستم   از   رویدر          که   باشد   شهری   از  بندر

نصیحت   بشنو   تو از من          ندان   مرد   را   جدا   از زن                                    مسافر