اسکلت

با  شما  هستم  ،   شما   آی   آدما           گر چه  هستم  استخوان   بی صدا

آخرش  تا کی  چنینید  هاج  و واج           تابه کی عمر را دهی  بر نفس باج

عبرتی  است  در قامت من  بر شما           حال چه فکری دارید اندر سر شما

روزی من همچون  شما  شیدا  بدم           آدمی     قلدر   و   بی پروا    بدم

کوچه ای  که من  بکردم  زان  گذر           خالی می دیدی ز هرنوع   رهگذر

بس به  ناموس ها  تجاوز  کرده ام           بس عزیزان را چنان  بز  کرده ام

بس به  مال مردمان  دست  برده ام           بس به منزل این تن مست برده ام

بس به ناحق خورده اند از من کتک           بس  شکستم من نمکدان پر نمک

بس   بریختم    آبروها    بر  زمین           صبح به شب شد روزهایم اینچنین

بس  گنه  در  سینه ام  محبوس شد           هر  دو  کتفم   جایگاه  بوس  شد

هرچه بود آن روزها  بس زود رفت           مارها   افعی  شدند  و  بود  رفت

نیستی   آمد   هستیم   بر  باد  رفت           گاو  عمرم  چند  قلویی  زاد رفت

عاقبت  هم  برف   باران   شد  مرا           این چنین  پایان  دوران  شد  مرا

طاقت  و  تاب  از همه  اندام   رفت           آن  همه  زور  و توان  ونام رفت

گردن   و  بازوی  قدرت  خاک  شد           گرچه چند روزی چنان ضحاک شد

آن   یل  میدان  چنین   ناکام   رفت           دست خالی ماند و هم بی جام رفت

من   مسافر  هستم   و  دانم   سفر          توشه  خواهد  هرچه  دانی  تو  ببر