مرگ اسفند
مرگ اسفند 1391/12/29
سلام دوست من،یادت هست فروردین،اردیبهشت،خرداد،.....دی وبهمن. وقتی بربالینش رسیدم نفس های آخرش رامی کشید،رنگ ازرخسارش پریده بودوزردوپژمرده به نظرمی رسید،می شدنفس هایش راشمرد،آرام کناربسترش نشستم به سختی سعی کرد تالحظه ای چشمانش رانیمه بازنگه داردتاشایدمرابشناسداماپلک هایش سنگینی کردوفروافتاد،اندوهی سخت گلوی مرافشردکه ای کاش زودتربه دیدارش می آمدم شایدمی توانستم کاری بکنم اماافسوس که آب رفته به جوب بازنمی گردد. غرق درافکارگذشته می شوم وبه یادمی آورم که هربارتصمیم می گیرم که این بارازهمان روزاول قدرشان راخواهم دانست ،اماافسوس.....
اندوهگین وغمبارغرق دراین افکاربودم که صدای محزون وضعیف اسفندمرابه خودآوردکه باصدایی آرام وچشمان بسته گفت:مواظب باش،اندوه گذشته می خواهدحال راازتوبگیردوهمچنان تورادراین چرخه شیطانی نگه دارد،گذشته ها گذشت، چادرسیاه غم راازسرخودبکش وافق روشن فردا راببین وآینده رابساز. امشب من همانندخواهران وبرادرانم خواهم مرد،این قانون طبیعت است وسنت الهی.امابادمیدن بامدادفرداوبرخواستن آوازبلبلان ونغمه چشمه سارووزش بادبهاری، حیات درکالبدطبیعت دمیده خواهدشدواین یعنی زندگی دوباره. توفرصتی دیگرخواهی داشت وبانسل جدیدماآشناخواهی شد،ولی این بارمواظب باش تادوباره.....سرفه های پیاپی امانش رابرید،چندلحظه بعدباصدایی آرام ومتین گفت:توهم زمان زیادی نداری،اگرمی خواهی جاودانه بمانی اثری مفیدوماندگارازخودبرجای بگذار.....برای آخرین بارچشمانش راگشود،نفس عمیقی کشید،نگاهش رابه آسمان دوخت وبعدآرام......
مسافر
