مرگ اسفند 1391/12/29
سلام دوست من،یادت هست فروردین،اردیبهشت،خرداد،.....دی وبهمن. وقتی بربالینش رسیدم نفس های آخرش رامی کشید،رنگ ازرخسارش پریده بودوزردوپژمرده به نظرمی رسید،می شدنفس هایش راشمرد،آرام کناربسترش نشستم به سختی سعی کرد تالحظه ای چشمانش رانیمه بازنگه داردتاشایدمرابشناسداماپلک هایش سنگینی کردوفروافتاد،اندوهی سخت گلوی مرافشردکه ای کاش زودتربه دیدارش می آمدم شایدمی توانستم کاری بکنم اماافسوس که آب رفته به جوب بازنمی گردد. غرق درافکارگذشته می شوم وبه یادمی آورم که هربارتصمیم می گیرم که این بارازهمان روزاول قدرشان راخواهم دانست ،اماافسوس.....
اندوهگین وغمبارغرق دراین افکاربودم که صدای محزون وضعیف اسفندمرابه خودآوردکه باصدایی آرام وچشمان بسته گفت:مواظب باش،اندوه گذشته می خواهدحال راازتوبگیردوهمچنان تورادراین چرخه شیطانی نگه دارد،گذشته ها گذشت، چادرسیاه غم راازسرخودبکش وافق روشن فردا راببین وآینده رابساز. امشب من همانندخواهران وبرادرانم خواهم مرد،این قانون طبیعت است وسنت الهی.امابادمیدن بامدادفرداوبرخواستن آوازبلبلان ونغمه چشمه سارووزش بادبهاری، حیات درکالبدطبیعت دمیده خواهدشدواین یعنی زندگی دوباره. توفرصتی دیگرخواهی داشت وبانسل جدیدماآشناخواهی شد،ولی این بارمواظب باش تادوباره.....سرفه های پیاپی امانش رابرید،چندلحظه بعدباصدایی آرام ومتین گفت:توهم زمان زیادی نداری،اگرمی خواهی جاودانه بمانی اثری مفیدوماندگارازخودبرجای بگذار.....برای آخرین بارچشمانش راگشود،نفس عمیقی کشید،نگاهش رابه آسمان دوخت وبعدآرام......
مسافر
سعدیا دی رفت وفرداهمچنان معلوم نیست درمیان این وآن فرصت شما رامروز را
دردوستی میانه روباش،شایدیک روزهمان دوست ،دشمنت گردد،دردشمنی نیزمیانه روباش، شایدیک روزهمان دشمن باتودوست گردد.
اگررشته افکارت ازدستت گریخت،گذشته دردناک وسروصدای آینده ای ترسناک رابه توبازمی گرداند.
نقل ازکتاب غم مخور
ته دیگ سوخته:
چندروزپیش عده ای رادیدم که برگه به دست درصف عابربانک ایستاده انددرحالی که ازشدت دل دردبه خود می پیچند اینجانب قلم تیزپس ازبررسی متوجه شدم که این امرپس ازصدورقبض برق شیوع پیداکرده است وتنها کسانی که ازمسکن اسکن(اسکناسهای بادآورده)استفاده نموده کمترآسیب پذیربوده اند،لذاباروبندیل خودرابستم وبرای تحقیق بیشترراهی بندرعباس شدم، درمنطقه خونسرخ ناگهان ابری سیاه و قیرگون درآسمان ظاهرشدو همه جاتاریک گشت و ماامیدوارکه عنقریب بارانی خواهدباریدوهمه خلق شادمان خواهند شداماتاسرمبارک راخم نمودیم وبیرون رانگریستیم , چشمتان نبیند روزبد,که آن ابرسیاه دودی بودکه ازدودکش نیروگاه برق به هوا می خواست ,اینجا بود که من دانستم یعنی کشف کردم که علت آن همه دل دردخلق الله این بوده است که ته دیگ توانیرگرفته است وداردمی سوزد واگرمسـولین فکری به حالش نکننددودش به چشم همه می رودوبادیدن طبیعت ومحیط زیست چشمهاودلهابسوزد وعنقریب است که بیماریهای قلبی هم باصدورقبض بعدی شایع شود.باتشکرازهمه زحمات بروبچه های گل اداره برق که واقعا زحمت می کشند مسافر
پندسعدی:
* چرا گوید آن حرف درخفیه مرد که گرفاش گردد شودروی زرد
*چوخواهی که گویی نفس درنفس حلاوت نیابی ز گفتار کس
*کم آواز هرگز نیابی خجل جویی مشک بهترکه یک توده گل
*بهایم خموشند و گویا بشر زبان ، بسته بهتر که گویا به شر
*به نطق آدمی بهتراست ازدواب دواب از تو به ، گر نکویی ثواب
انتخابات است و آشوب است و جنگ لیک جنگی بی سلاح و بی تفنگ
هست باروتش بزاق و چای گرم وعده های بی عمل و چرب و نرم
خود سلاح باشد زبان تند و تیز هر زمان سویی بلغزد چرب و لیز
عکسها گردیده دیواری ماحول ستاد تیپی از مظلومیت ، تیپی غبغب پر زباد
هر چه باشد ، هر که باشد جان من تو به هر آب و به هر آتش مزن
بعد یک هفته که گردید این تنورگرم سرد آنکه بیشترمی زند جوش وی بگردد مردبد
جان من آرام باش وبرکسی تو نیش مزن هی نمک ازهرجهت برزخمهای ریش مزن
هان به هوش باش، وعدهاهستند سراب شعله آتش نسوزد جانت ازحول کباب
هرکه کمتر می دهد وعده وعید او نگه دار ، کو بود فال سعید